Antik dönemden sonra Batı müziğinin tarihi gelişimi

Örnekler

Birinci ilahi, Hıristiyanlığın ilk dönemlerindekilere benzeyen basit bir mezmurdur.
Bu dönemde Kilise modları teorik temel olarak kullanılmıyordu.
İlahinin ezgisi Frigyan modundadır. Ezginin modunu, eserin son sesi belirler.

Frigyan Tonus Tertius

İkinci ilahi daha sonraki bir döneme ait. Ezgi aralığı daha geniş. Ezgi daha sanatlı, süslü.
İlk bölüm (koro tarafından söylenen Lidyan modundadır. Karar sesi Fa’dır.

Lidyan Tonus Quintus

Lidyan modunda Si natureldir. Fa-Si aralığı artırılmış bir dörtlü oluşturur. Bu aralığa “Şeytan aralığı” denilir ve kullanımından kaçınılırdı.
İlk bölümün başlangıcı: Fa majör akor Fa-La-Do. Resmin sonunda Si naturel, Ezgide tipik bir keskinlik yaratır.

Artırılmış dörtlü

Ezgi genellikle La’da duraklamaktadır. Do-La aralığı minör üçlüdür ve ezgiye minör bir hava verir.
Solist başlamadan önce birinci koro bölümünün sonunda (“jubilate do omnis terra”), artırılmış aralığı değiştiren ve ve Fa’yı karar sesi haline getiren bir si bemol vardır. Si bemolün devreye girmesiyle melodi keskinliğini kaybeder, net bir majör diziye (Acemasiran’a benzer) dönüşür.